Ang Pagitan

medyo

May ilang aspeto sa mundo na ang mga nasa pagitan o mga nasa gitna ang nakakakuha ng kakaibang pakiramdam at responsibilidad. Masarap naman para sa iba ang gumitna. Naiirita naman ang ilan kapag naiipit na sa isang sitwasyon. Ang pagitan daw ay walang pinapanigan, walang tama at mali ngunit may ideya ng pagkakaisa. Tinatanaw nang pantay ang dalawang elemento at pinag-aaralan ang bawat paraan para maisa-ayos ang sigalot. 

Dahil hindi naman kadalasang tanaw kaya hindi na lang din pinapansin at hinahanap. Kaya nga isang titik lang kapag sinusulat ang gitnang pangalan. Hindi kasi sobrang ganda o teribleng kulang sa hitsura kaya karaniwan lang din ang pakikitungo. Kung naakyat ang pinakamataas na bundok, paniguradong ipapagbunyi ang pagsisikap. Kapag nahulog sa matinding paghahangad, nasa harapan ng dyaryo kinabukasan o laman ng usap-usapan. 

Pero kapag nasa gitna lang ang estado, halos walang pakialam ang mundo pero wala namang takot at pangamba. Ang mga sobrang mayayaman ay hindi matapos ang pag-iisip kung paano palaguin pa ang salapi pero takot pa rin na  masalisihan ng mga magnanakaw. Ang mga sobrang hirap naman ay nakakapag-isip na magnakaw siempre, sa mga mayayaman. Kung karaniwan at simple lang ang pamumuhay, madalang na isyu ang seguridad ngunit kumakain pa rin ng halos apat na beses isang araw (kasama na dun ang merienda).

Sa gitna ng agahan at hapunan ay ang tanghalian. Importante ang agahan at konti na lang ang lamunan sa hapunan. Ang pinakamasarap na oras ng pagkain ay ang tanghalian. Puede kasing damihan dahil malaki ang pagkakataon na matunawan. 

Sa piktyuran, una daw mamamatay ang nasa gitna. Kapag naramdaman na ang balanse sa gitna, matututunan ang pagpapatakbo ng bisekleta. Kaya kapag nawala ang haring araw na nasa gitna ng sistema, babagsak daw ang mga planeta. Kaya magulo ang tatsulok na pag-ibig. Kaya tatamarin na ding ituloy ang isang aklat kapag nasa gitna na ang pang-ipit. Wala nang saysay para bumalik pa pero pagod na para umusod pa patungo sa katapusan. 

Huwag mabahala kapag nagkakaroon ng moderatong tagumpay. Walang masyadong tensyon at atensyon sa kulay na abo. Ang gitna ng pang-lima ay ang pangatlo. Langit, lupa o impierno? Pag-igihin ang buhay sa lupa bago mag-isip ng mga bagay sa susunod na paglalakbay. Puede pa ring matuto ang nagmamasid lang sa dalawang klase ng tao. Hindi na dapat subukan, pagkumparahin lang ang mga subok na pormula sa isipan at ituloy ang engkuwentro sa umiikot na mundo.

Sa pagitan ng isang mabait at masama, matalino at bobo, masipag at tamad, walang hiya at makapal ang mukha ay ang mapagkumbaba. 
 
© 2012  Lex Von Sumayo

---